Werd je als kind niet gezien.

Dan zijn de gevolgen voor latere leeftijd erg groot als je niet als kind werd gezien.

Het besef dat je als kind niet werd gezien is pijnlijk, zo pijnlijk zelfs dat we het verdringen. En ons er pas veel later leeftijd bewust van worden. Omdat onze kindertijd al lang achter ons ligt, is het lastig om duidelijk inzicht te krijgen voor de gevolgen. En soms relateer je problemen in je huidige leven, niet aan het feit dat je als kind geen erkenning hebt gekregen. Toch zijn de gevolgen meeromvattend dan we in eerste instantie denken.

De gevolgen voor je kindertijd.

Als je als kind niet wordt gezien? ook niet door je ouders. Zal het voor later leeftijd problemen geven. Maar wat is dat eigenlijk niet gezien worden? Wat de meesten mensen is bij gebleven is. Dat er voor je eigen emoties totaal geen ruimte was. Als je boos of verdrietig was, dan werd er gezegd stel je niet zo aan.
Je veegde je tranen snel weg omdat je geen negatieve reacties teweeg wilden brengen bij anderen. Na verloop van tijd leerde je steeds beter je verdriet te onderdrukken, en kwamen er geen tranen meer je eigen poort van verdriet.

Wanneer je boos was, stuitte je op onbegrip en afkeuring, en misschien ook wel geweld. De onmacht van je ouders om op een gezonde manier met gevoelens om te gaan. Maakte dat ze niet in staat waren om jouw gevoelens toe te laten. Want jouw gevoelens moesten maar weg worden gedrukt, ook de positieve bevestiging vanuit je ouders bleef vaak uit. Een knuffel, lieve woorden of bemoediging woorden waren jou vreemd. Soms werd het wel gezegd, maar ontbrak de bijbehorende emoties. Waardoor de woorden leeg waren, ze hadden geen betekenis. Uit angst voor toekomstige teleurstelling zonderde je je in emotioneel opzicht helemaal af van je ouder(s).

Voor je eigen hooggevoeligheid was geen ruimte.

Misschien heb je wel liefde en aandacht ontvangen, maar niet onvoorwaardelijk. Een deel van jou werd niet erkend: zoals je eigen hooggevoeligheid wat bij mijn het geval was. Zolang je je ‘binnen de lijntjes’ gedroeg, was er niets aan de hand. Maar wanneer je gedrag voortkwam uit je hooggevoeligheid, werd je afgewezen: vragen over het leven, emoties die intenser waren dan gebruikelijk. Het dromerige, de wens om je buiten de gebaande paden te begeven en meer. Dit voelde voor jou als je onzichtbaar was, en dat de grens naar zichtbaarheid niet mocht worden over streden.

Niet gezien worden en op waarde geschat.

Door de ervaringen in mijn  jeugd heb ik geleerd om mijn eigen onzichtbaar te maken. Dit patroon pas ik ook buitenshuis toe dan hoef ik niet te laten zien wie ik werkelijk bent. Op school en later op het werk of in andere situaties waarin ik met meerdere mensen te maken hebt. Deze situaties zijn voor mij moeilijk te overzien en voelen onveilig. Door mij op de achtergrond te houden, creëer ik een veilige cocon voor mijn zelf.
Het gevolg daar van is, dat ook anderen mij ook zo zien’. En onbewust interpreteren ik dit vervolgens als bevestiging dat ik niet goed bent voor anderen. Je wilt het constant maar goed doen, anders vinden ze je niet meer leuk en als iemand een compliment maakt komt het bij mijn niet binnen. omdat mijn eigen ouders dat bij mijn nooit hebben gedaan.

Herken jezelf in mijn verhaal geef dan een reactie, zodat jezelf en anderen kan helpen.

Gr Angelique